Guest Log Post (in Dutch)
Oversteek Atlantische Oceaan
Door Andre van Leeuwen
Zaterdag 25 november Het vertrek: we hebben allemaal kriebels in de buik. We hebben er zin in. Maar hebben wij zin in zo lang varen? Dat is wat anders, we hebben zin om te vertrekken. De kriebels maken plaats voor opwinding en onrust. Wat nu als ik niet waar kan maken wie ik ben. Wat nu als windstil, slecht weer etc. We komen in een windwak: eerste confrontatie. Discussies over ballooner, koers, etc. We zijn er uitgemoterd: daarna prima nacht gedraaid onder zeil.
Zondag 26 november In de ochtend gaat alles mis: alles flikkert uit mijn handen. Overal koffie en koffiegruis ... Ik vloek. Het loopt een voorraadkast in. Jacqlyn is des duivels. Zij maken het schoon en ik zit op het strafbankje buiten. Wordt vervolgd. Heerlijk gegeten: paella. Wind neemt toe tot 16 tot 19 knopen. Ik heb mn dr Vogel slaappil en een ibu genomen. Space invaders.
Maandag 27 november Ik slaap als een roos op combi. Jack en Martijn laten mij heel de nacht liggen. Ik word met vrije gedachten wakker, vrolijk. De koers is steeds hetzelfde: ongeveer west en ik denk met een gemiddelde van 6,5 knopen. Dan moet je een 150 mijl per dag halen. Ik word meer één met de boot en de crew. In de buien is het soms 16 tot 21 knopen wind, nog steeds uit het NO, zoals de passaat blaast. Om 12:45 zitten we 2 dagen op zee. Ik heb me gewassen en een schone onderbroek. Het moraal is goed.
Dinsdag 28 november Wacht gedraaid van middernacht tot 4:15. Daarna licht ziekjes naar bed. Martijn heeft een goede 6 uur kunnen slapen na het naar bed brengen van Velize. Ik word vlak voor middernacht wakker gemaakt door Jacqlyn. Een nacht met gevoelsmatige windstiltes met wind van slechts 8 knopen. Maar ook 15 knopen waarmee het schip op vol zeil goed doorvaart. Zoals gezegd licht zeedronken/ ziekjes naar bed naar het vreemde dromenland. Ik verwissel Martijn en Jacqlyn met Hidde en Renée en laat het bad bij mijn ouders vollopen tot grote afkeuring van Hidde. Goed gemutste maar moe wakker geworden: ik krijg voortaan koffie van Martijn. De clown mag zijn koffie -act vooralsnog niet meer uitvoeren. Filize wordt wakker met al haar energie: ze gaat weer heel de dag kastelen bouwen van haar eten, haar gedachten en haar speelgoed. 's Avonds heb ik wacht: ik kijk gebiologeerd naar achteren, de maan staat pal achter ons en in haar licht trekken wij een hek. Naast ons ligt de Shy Love en achter ons zwalkt the White Pelican.
Woensdag 29 november Dunne ontlasting en een mini-buikloop. Net op tijd. Daarna druk gedroomd, ik word doodmoe wakker. Buikpijn. Direct weer naar toilet, de ontlasting wordt halverwege steviger. Gelukkig. Moe. Ineens vangt Martijn, vangen wij een vis. Een Mahi Mahi. Hij haalt m heelhuids binnen en ik drogeer het beest van meer dan een meter met wodka in de kiewen: hij gaat out en naar de eeuwige jachtvelden. Uren zitten we te fileren op kilo's vis (7?, 8??). Als het karwei klaar is kunnen we eindelijk lunchen. Na de lunch maken we een MacGyver oplossing voor het hijsen van onze ballooner. Ook gelukt. Ik begin aan voorbereiding van het diner. Ineens ben ervan bewust dat ik onbewust op een zeilschip zit. Ik ben er niet meer mee bezig. Evenwicht bewaren is een alledaagse bezigheid. Voor de tweede keer dolfijnen.
30 november Beetje zeilen weinig wol. Vliegende vissen scheren over de golftoppen.
1 december Ballooner er weer op. We gaan hard, s avonds kakt de wind in. Hoop gerol in de nacht , toch varen we lekker door. Fijne nacht dienst. We proberen de sextant. Nemen poolshoogte. En zien geen flikker. Terug in de doos dat ding. Ik ga naar bed.
2 december We beginnen aan de achtste dag en bijna op de helft. Weer meer wind. De boot vliegt door het water. Ik middagdut en ben nerveus door de geluiden van krakend hout. We eten coq (kip) au vin. De sextant wordt uitgepakt voor het berekenen van de breedtegraad. Ik zit er 3,5 graden naast (naar het zuiden). Dat is 270 mijl verkeerd. Martijn zit nog verder weg ....
3 december Ik wil de zon op zien komen om de westerlengte te berekenen. Uit verveling bereken ik hoe laat hij opkomt. 8:03: helemaal juist. Een uur en een kwartier later dan de zonsopkomst in Mindelo. Oftewel in afstand: 15 graden opgeschoven en 3,75 graad of zo iets. We vangen een tropische makreel die we eerst aanzien voor Barracuda. Jacqlyn maakt een fantastische weetikveel Chinese variant van. En savonds nog een stoofpot van Martijn.
4 december Fuck, wat kan die oceaan met emoties spelen. Off-day. Heel de dag maar wat in het vooronder gehangen. Ik wil naar huis, ik ben het zat. Maar zo werkt het niet. Dat kan niet. Ik heb een lullige eerste wacht. Maar krijg Martijn zo ver doek weg te halen. Minder doek: meer controle . en slaap als een makreel.
5 december Prima dag! Opgestaan met herrie op het dek. Ballooner was ingeklapt. Gelukkig geen schade. Alles naar beneden. De bazaan gaat op voor een beetje vaart. De autopilot stuurt weer. Binnen een uurtje staat alles weer op. Winderig dagje met windstoten, buien. Het koufront komt over.
6 december Hetzelfde instabiele weer, bij buien zitten we het uit met klein voorzeil. Daarna pakt de passaat weer op. Ik maak mij ongerust over de nachten. Ook heb ik heimwee, spanning en/of nervositeit.
7 december Het weer is nog gekker instabiel. Op een gegeven moment driften we achter onze voorzeilen op 330 graden koers. Ik mag de grootzeilen hijsen en doe de voorzeilen weg. Ik zet de boot dwars op aankomende regen en we varen er net (op tijd) uit. Althans: zo lijkt het. Daarna weer passaat en constant. Snachts staat alles uitgerold op zwakke tot matige wind. We gaan hard.
8 december We gaan hard. Licht gevierd klieven we door het water. Nog 216 mijl lees ik op een gegeven moment. Komen we onder de 200 mijl? We zitten onder de 200 mijl te gaan. Ik voel me weer goed. Ben ik net zo afwisselend als het weer? Nog 1 en 1/3 dag ... Dan biertjes, wat ben ik toch geconditioneerd ...
9 december Ik heb de laatste nachtwacht, oftewel van 4 tot 8, Martinique time. Dit is ook de laatste nachtwacht zie ik op de mijlenteller: nog honderd te gaan. Veel buien. We reven het zeil en zetten het zeil diverse malen uit. Op n gegeven moment ga ik naar bed. Bij 50 mijl word ik wakker. Ik ben nerveus. Het waait hard en de boot huilt (de saildrive). Ik probeer mijzelf af te leiden: vislijn checken: niks. Even op het achterdek zitten, paar schaakpartijen tegen de computer. En een keer een zonnetje schieten met de sextant. Ik zit dichtbij: 16 graden bij een werkelijke 14 graad 30. Nog 40 mijlen. Nog maar een dutje proberen. Ik wil land in zicht, ik wil bier. En ik wil mijn kleren wassen. Acht uur later (plus een aantal extra uren) zijn we er. De fles gaat open en we drinken ons katszwijm.
Opa Makreel